Cukrzyca sprawia, że wyglądasz młodziej i nadal się rozprzestrzenia-chroń się!

Dawniej piliśmy herbatę z pięcioma łyżeczkami cukru i wydawało się to zupełnie normalne. Lubiliśmy to: słodki smak, ciepło filiżanki, poczucie bezpieczeństwa z dzieciństwa. W tamtych czasach nikt nie myślał o strasznych pojęciach jak „indeks glikemiczny” czy „insulina”. Jednak z wiekiem wszystko się zmienia. To, co kiedyś było przyjemne, dziś może szkodzić. Dziś te nawyki zamieniają się w diagnozy, przed którymi nie chroni ani dieta, ani lekarstwa. Jedną z nich jest cukrzyca. I nie zaczyna się ona od słodyczy. Zaczyna się od zmęczenia, pragnienia i poczucia, że nie jesteś już tą samą osobą, którą kiedyś byłeś…

W Polsce według oficjalnych danych ponad 5 milionów osób choruje na cukrzycę. Jednak do 35% przypadków pozostaje niewykrytych, co oznacza, że na każdy potwierdzony przypadek przypada co najmniej jeden niewykryty. W praktyce oznacza to, że co siódmy dorosły mieszkaniec Polski ma cukrzycę.

Nawet jeśli nigdy nie otrzymałeś diagnozy, nie oznacza to, że problem cię nie dotyczy. Większość pacjentów dowiaduje się o chorobie dopiero wtedy, gdy jest już ona mocno zaawansowana. Kiedy nerki są już uszkodzone. Kiedy wzrok wyraźnie się pogorszył. Kiedy stopa stała się zdrętwiała. Albo gdy doszło do zawału — nagle, cicho, bez bólu — ponieważ cukrzyca miała wystarczająco dużo czasu, aby uszkodzić naczynia krwionośne i nerwy.

Tak, to się zdarza: bezbolesny zawał. Witaj w rzeczywistości cukrzycy.

Najgroźniejsze w cukrzycy jest to, że czujesz się normalnie. Aż do chwili, gdy organizm przestaje działać. I nie zauważasz, kiedy zostaje przekroczony punkt, z którego nie ma już powrotu.

Jeśli masz ponad 45 lat — jesteś już w grupie ryzyka.
Jeśli masz nadwagę — ryzyko wzrasta trzykrotnie, a nawet pięciokrotnie.
Jeśli często się denerwujesz, źle śpisz, jesz w pośpiechu, prowadzisz siedzący tryb życia… wszystkie te czynniki nakładają się jak reakcja łańcuchowa, prowadząc do ostatecznej diagnozy.
Cukrzyca nie przychodzi z zewnątrz. Jest wynikiem stylu życia. Dlatego tak wielu ludzi boi się lekarzy — nie dlatego, że nie mają cukrzycy, ale dlatego, że boją się, że ją mają.

I oto kilka przerażających statystyk.
W Polsce ponad 70% pacjentów z cukrzycą typu 2 ma nadwagę, a w większości przypadków — otyłość. Co drugi pacjent cierpi już na nadciśnienie. Oznacza to, że jego naczynia krwionośne są uszkodzone od dawna.

Miażdżyca, nadciśnienie, obrzęki, niedotlenienie… na tym tle rozwijają się najcięższe powikłania cukrzycy:

• Nerwy obumierają. Pojawia się drętwienie, skurcze i pieczenie. Chorzy tracą czucie bólu, przez co mogą utracić palce, stopy lub nogi.
• Naczynia krwionośne są uszkadzane od środka. Nadmiar cukru sprawia, że stają się kruche i łamliwe.
• To wywołuje reakcję łańcuchową: udary, zawały, niewydolność nerek.
• Mózg przestaje otrzymywać wystarczającą ilość składników odżywczych. Cukrzyca jest udowodnionym czynnikiem ryzyka demencji.
• Pojawia się ślepota. Cukrzyca jest najczęstszą na świecie przyczyną utraty wzroku.

Małe sygnały, które łatwo przeoczyć
Czasem wystarczy kilka prostych pytań, aby zrozumieć, że twoje ciało już nie daje rady. Nie chodzi o diagnozę, lecz o twoje odczucia. O to, co zauważasz, ale ignorujesz.

Przeczytaj pytania i odpowiedz na nie szczerze dla siebie.

To nie tylko kwestia wieku. To sygnał ostrzegawczy.

Czy odczuwasz ciągłe pragnienie, nawet jeśli nie jest gorąco?

To nie tylko kwestia suchego powietrza ani faktu, że wczoraj mało piłeś. To objaw, który pojawia się, gdy poziom cukru we krwi jest zbyt wysoki. Twój organizm potrzebuje ogromnej ilości wody, aby wydalić nadmiar cukru przez nerki. Ale ty tego nie zauważasz. Po prostu musisz ciągle pić. To jeden z pierwszych sygnałów cukrzycy, który często jest lekceważony. Na tym etapie cukier już uszkadza naczynia krwionośne, szczególnie te małe w oczach, nerkach i nogach.

Kiedy tak się dzieje, nie chodzi już tylko o brak snu. To systemowe zaburzenie metaboliczne. W tym momencie nie potrzebujesz ani kawy, ani witamin „dla energii”. Potrzebujesz teraz łagodnej, fizjologicznie sensownej metody wsparcia komórek w ich funkcjonowaniu.

Tabletki działają, ale nie zawsze optymalnie. Nie przywracają wrażliwości komórek na insulinę, nie odciążają trzustki i nie łagodzą przewlekłych stanów zapalnych. Ponadto długotrwałe stosowanie może uszkadzać wątrobę, nerki i naczynia krwionośne. To nie jest powód, aby odstawiać leki, ale skłania do refleksji: czy istnieją inne sposoby wsparcia organizmu?

Do momentu diagnozy to najlepszy czas, aby działać: delikatnie, celowo i konsekwentnie. W tym okresie skuteczna profilaktyka jest szczególnie ważna: nie chodzi o leki poprawiające nastrój, lecz o składniki odżywcze i roślinne, które pomagają organizmowi przywrócić wrażliwość komórek, zmniejszyć stany zapalne i wspierać metabolizm. Po 45. roku życia nasz organizm nie radzi sobie już tak łatwo jak wcześniej. Sama redukcja poziomu cukru we krwi już nie wystarcza. Musisz wspierać organizm od wewnątrz: daj mu środki nie tylko do przetrwania, ale także do regeneracji.

Cukrzyca to coś więcej niż tylko określenie. To sygnał ostrzegawczy: organizm potrzebuje pomocy. Tabletki obniżają poziom cukru, ale nie rozwiązują wszystkich problemów. Trzustka pracuje w ekstremalnym obciążeniu. Naczynia krwionośne są powoli uszkadzane przez nadmiar glukozy. Komórki nie otrzymują wystarczającej ilości energii. Wszystko to dzieje się cicho i stopniowo.

W tym miejscu wchodzą roślinne składniki odżywcze. Nie zastępują leków, ale stanowią cenne wsparcie. Te składniki mogą:

• poprawić wrażliwość na insulinę
• zmniejszyć stany zapalne
• chronić naczynia krwionośne i nerwy
• wspierać funkcjonowanie narządów wewnętrznych

To podstawowe, a jednocześnie bardzo skuteczne wsparcie. Pozwala organizmowi funkcjonować stabilnie, bez nadmiernego obciążenia. Ważne jest, aby nie czekać. Zacznij teraz, dopóki istnieje szansa, aby spowolnić postęp choroby i zapobiec powikłaniom.